ที่วัดหนองป่าพงช่วงสร้างแรก ๆ นั้นมี “งูจงอางหางกุด” อยู่ตัวหนึ่ง ซึ่ง “หลวงพ่อชา สุภัทโท” เรียกมันว่า “ไอ้หางกุด” ตอนเช้า ๆ เมื่อหลวงพ่อชาออกไปบิณฑบาต มันก็จะเลื้อยตามหลังทับรอยเท้าของหลวงพ่อไปด้วย
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่หลวงพ่อชากำลังเดินเข้าหมู่บ้าน คนหาปลาผู้หนึ่งสังเกตเห็นรอยงูใหญ่เลื้อยตามหลังจึงวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน บอกเพื่อนบ้านว่า “อาจารย์ชาเอางูมาบิณฑบาตด้วย!!”
ชาวบ้านกลัวมาก ขากลับจึงสะกดรอยตามหลวงพ่อ…ก็เห็นงูใหญ่เลื้อยตามหลวงพ่อเข้าไปในวัดด้วย รุ่งเช้าชาวบ้านจึงพากันมาพูดกับท่าน
“ท่านอาจารย์ทำไมเอางูไปบิณฑบาตด้วย? ทีนี้จะไม่ใส่บาตรแล้วนะ…กลัว!!”
“อาตมาไม่ทราบ… อาตมาไม่ได้เอาไป” หลวงพ่อชาตอบ
“ไม่ได้เอาไปยังไง … ตอนออกมาทุ่งนายังเห็นรอยงูมันเลื้อยทับรอยเท้าท่านอาจารย์อยู่นี่นา!!” ชาวบ้านช่วยกันต่อว่า
แต่หลวงพ่อชาก็ยังยืนยันว่าท่านไม่รู้อยู่นั่นเอง ชาวบ้านก็เลยพากันมาสังเกต…ก็พบว่า งูตัวนี้ตามท่านไปจากวัด พอถึงศาลพระภูมิทางเข้าหมู่บ้าน มันก็แยกเข้าไปคอยอยู่ที่นั่น จนหลวงพ่อกลับจากบิณฑบาต มันก็เลื้อยตามท่านกลับวัดอีก
หลวงพ่อชาเองก็ไม่ได้เห็นงู แต่ได้สังเกตว่ามีรอยอย่างที่ชาวบ้านพูดกัน หลังจากนั้น เวลาที่ท่านจะออกจากวัดไปบิณฑบาต เมื่อจะพ้นเขตวัดหนองป่าพง ท่านพูดขึ้นว่า
“ไอ้หางกุด… อย่าไปบิณฑบาตกับอาตมานะ… คนเขากลัว!”
ต่อมาหลวงพ่อชาก็ได้บอกเจ้าหางกุดด้วยว่า
“ให้หลบหนีเข้าไปหาที่อยู่ในป่ารกทึบเสียเถอะ… อย่าออกมาให้คนเห็นอีก เพราะวัดนี้จะมีคนมามากขึ้น เขาจะกลัว”
กาลต่อมาก็ไม่ปรากฏเห็นงูจงอางใหญ่หางกุดตัวนี้อีก!!
ที่มา:http://social.upyim.com/101530/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น