loading...
เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้เปิดเผยเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่งโดยเรื่องราวมีอยู่ว่า.. เราเป็นลูกสาวคนเดียว ตอนเล็กๆสนิทกับพ่อแม่มาก ในความทรงจำเราจำได้ว่า พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกจะไปเที่ยวตามที่ต่างๆ ด้วยกันเสมอ
แต่อย่างเดียวที่ไม่ดีคือพ่อเราทำงานสำรวจธรณีวิทยา ทำให้บางครั้งหายไปนานๆถึงจะกลับบ้านสักครั้ง แต่ถ้ากลับมาก็จะซื้อของขวัญที่เราและแม่ชอบมาให้ พ่อดีกับเรามาก อบอุ่น ไม่เคยตี ไม่เคยดุ ตอนเด็กๆถ้าพ่ออยู่บ้าน เราจะไม่ยอมให้แม่อาบน้ำให้เลย ต้องให้พ่ออาบเท่านั้น เพราะเวลาพ่อสระผมให้เราไม่เคยทำให้เราเจ็บเลย ไม่เพียงดีกับเรา พ่อยังเป็นคนมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว ถ้าพ่ออยู่บ้านพ่อจะไม่ยอมให้แม่ทำอะไรเลย งานครัวพ่อก็ลงมือเอง
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เราเข้ามหาลัย บ้านเราอยู่ในเมือง แถมยังอยู่ใกล้มหาลัยมาก ห่างกันแค่ 2 ป้ายรถเมล์ได้ บางครั้งเราไม่ต้องนั่งรถเมล์ ใช้วิธีเดินกลับบ้านเอายังได้ แต่ตอนอยู่ปีหนึ่ง มหาลัยมีกฎให้ทุกคนต้องอยู่หอ เราเองก็ไม่มีข้อยกเว้น ซึ่งพูดกันตามตรงแล้วเราไม่ชอบอยู่หอเลย เราชอบอ่านหนังสือเงียบๆ แต่ที่หอพอตกกลางคืนก็ทั้งโจ๊ก ทั้งมาม่า บางคนคุยโทรศัพท์ บางคนเล่นเกมส์ เสียงดังโหวกเหวก ไม่มีสักนาทีที่จะสงบ เพราะงั้นพอขึ้นปี 2 เราก็บอกแม่ว่าเราจะกลับไปอยู่บ้านแล้ว ไม่อยากอยู่หอ นึกไม่ถึงว่าแม่จะบอกว่า เราโตแล้วต้องรู้จักอยู่ได้ด้วยตัวเอง อีกไม่กีปีก็เรียนจบทำงานมีครอบครัวเองแล้ว ไม่สามารถพึ่งพาพ่อแม่ได้ตลอดเวลา เราเป็นเด็กไม่พูด ตอนนั้นได้ยินแม่พูดแบบนั้นก็ไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร แต่เรารู้สึกว่า 1 ปีมานี้แม่เปลี่ยนไปมาก เวลาเรากลับบ้านเสาร์อาทิตย์แม่ก็จะชอบนั่งเล่นมือถือ บางครั้งโทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด เราเป็นคนช่างคิดและบางทีก็คิดไปในแง่ร้าย เราว่าแม่ต้องมีอะไรบางอย่างปิดบังเรา
loading...
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
เพราะงั้นเราก็เลยแสร้งทำเป็นยอมอยู่หอ แต่จริงๆแล้วเรากับเพื่อนออกมาเช่าบ้านอยู่ใกล้ๆมหาลัยแทน จะได้มีที่อ่านหนังสือสงบๆ และแอบดูพฤติกรรมของแม่ได้ วันนึงเราไม่มีเรียนตอนบ่าย ก็เลยกลับบ้าน ตอนที่เรากำลังเปิดประตูเข้าบ้านไป เราก็เห็นว่าแม่พุ่งออกมาจากห้องนอนอย่างตกอกตกใจ แถมเสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย หน้าก็แดง ตอนนั้นเราก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าจะไม่ได้เตรียมใจรับเหตุการณ์ แต่เราก็วิ่งไปที่ประตูห้องนอนเปิดออก แล้วก็เห็นชายแปลกหน้านั่งอยู่บนเตียงของพ่อแม่ แถมยังยิ้มให้เราอย่างกระอักกระอ่วน เราหันมาถามแม่ว่าเขาคือใคร แม่อ้ำๆอึ้งๆบอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียน เราได้ยินแบบนั้นแล้วก็รีบออกจากบ้านมาทันที
เพราะว่าเรื่องนี้ เราไม่กลับบ้านมา 1 เดือนแล้ว ช่วงที่ผ่านมาแม่พยายามโทรหาเราไม่หยุด แถมยังมาหาที่มหาลัยด้วย แม่อยากให้เรากลับไปคุยกับแม่ดีๆ แต่เราปฏิเสธ ตอนนี้ แม่บอกว่าพ่อกลับมาบ้านแล้ว แถมยังถามว่าทำไมเราไม่กลับบ้านสักที พูดตามตรงแล้ว เราอยากกลับบ้าน แต่เราไม่รู้จะเผชิญหน้ากับพ่อยังไง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแม่ เราควรจะเปิดโปงแม่ หรือควรจะปิดบังพ่อเพื่อครอบครัว? แต่เราแทบไม่อยากเชื่อว่าแม่จะบังคับให้เราอยู่หอ ก็เพราะว่าจะพาชู้รักเข้ามามีอะไรกันในบ้าน ตอนนี้เราไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้แม่อีกแล้ว
เราสับสน เราจะทำยังไงดี?
loading...
ที่มา:http://th.thanaza.com/news-social-323/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น