loading...
ชีวิตหลังแต่งงานไม่ได้มีเพียงแค่คนสองคนอย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่นั่นหมายถึงคุณ คนที่คุณรักรวมถึงครอบครัวของคุณและเขาด้วย พ่อแม่ของเขาก็เหมือนพ่อแม่ของคุณ พ่อแม่ของคุณก็เหมือนพ่อแม่ของเขา ชีวิตรักและครอบครัวของคุณจึงจะอยู่อย่างมีความสุขและแน่นแฟ้น แต่การที่จะปฏิบัติต่อครอบครัวคนรักให้เหมือนกับครอบครัวตนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย อาจจะด้วยหลายเหตุผล แต่ไม่ว่าอย่างไรคนรักของคุณนั้นเขาย่อมอยากให้คุณดีกับครอบครัวเขาแบบเดียวกับที่คุณทำให้ครอบครัวคุณอย่างแน่นอน และนี่คือเรื่องราวที่สามีสร้างกลอุบายหลอกว่าพ่อแม่ของเธอจะมาเยี่ยม เพื่อให้บทเรียนแก่ให้ภรรยาของเขา..ทำไมเขาต้องหลอกเธอ??ไปดูพร้อมกันเลยค่ะ..
เหมยฮัวเพิ่งกลับมาจากไปออกกำลังกายตอนเช้า พอถึงบ้านก็ 8 โมงกว่าแล้ว เปิดประตูเข้าบ้านปุ๊บอาหลินสามีก็บอกว่า : “เดี๋ยวออกไปซื้อกับข้าวมาหน่อยนะที่รัก เมื่อกี้พ่อแม่คุณโทรมาบอกว่าจะมาหาคุณ น่าจะถึงสถานีรถสัก 11 โมง”
เหมยฮัวได้ยินว่าพ่อกับแม่จะมาหาก็ดีใจ รีบทำความสะอาดบ้านแล้วไปตลาดทันที
ประมาณ 10 โมง เธอก็ซื้อกับข้าวกลับมา อาหลินเห็นก็เข้าไปช่วยล้างของในครัว เห็นไก่เป็ดปลาสารพัดก็ถามปนขัน : “ทำไมซื้อมาซะเยอะเลย?”
เหมยฮัวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย : “คุณว่าฉันซื้อเยอะไปหรอ พ่อแม่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กนะ ท่านประหยัดทุกบาททุกสตางค์ก็เพื่อฉัน อะไรอร่อยๆก็เก็บไว้ให้ฉันกินก่อน พ่อแม่ฉันก็คือพ่อแม่คุณนะ ไม่ตอบแทนพวกท่านตอนนี้จะไปตอบแทนตอนไหน”
อาหลินก็รีบพยักหน้ารัวๆ : “ใช่จ้าๆ”
ผ่านไปสักพัก เหมยฮัวก็มองนาฬิกา : “10 โมงครึ่งแล้วนะคะ คุณรีบไปรับพ่อแม่ฉันมาจากสถานีรถได้แล้ว”
อาหลินแย้งว่า : “จากสถานีรถมีรถเมล์มาถึงบ้านเราไม่ใช่หรอ สะดวกจะตาย ผมบอกพวกท่านไปแล้วว่านั่งยังไง”
โดยไม่คาดคิด เหมยฮัวก็พูดแบบควันออกหู : “แม้ว่าจะมีรถเมล์มาแสนสะดวก แต่พ่อแม่ฉันมาจากต่างจังหวัดตั้งไกล อายุก็มากแล้ว คุณอาจจะใจร้ายมองท่านนั่งเบียดๆมาในรถเมล์ได้ แต่ฉันไม่ใช่ ตอนเด็กๆหลายต่อหลายครั้งที่พ่อกับแม่จะถือร่มไปรอฉันหน้าโรงเรียนวันฝนตก…” เหมยฮัวพูดไปน้ำตาก็ไหล
อาหลินเห็นภรรยาโกรธก็ทำได้แค่ออกไปรับพ่อแม่เธอ พร้อมล้อเธอขำๆ : “ที่รักอย่าโกรธนะ ผมล้อเล่นไม่ได้ตั้งใจ”
หลังอาหลินออกจากบ้านไป เหมยฮัวก็เริ่มทำกับข้าว รอพ่อกับแม่มา 11 โมงครึ่งอาหารก็เสร็จหมด วางเต็มโต๊ะส่งกลิ่นหอม
แล้วตอนนั้นเองเสียงออดประตูก็ดัง “ติ๊ง หน่อง”
loading...
(เป็นเพียงรูปประกอบเท่านั้น)
เหมยฮัวรู้ว่าอาหลินไปรับพ่อแม่เธอก็รีบเปิดประตูต้อนรับด้วยความยินดี แต่พอประตูเปิดออกก็ต้องตกใจ สักพักก็ยิ้มแล้วว่า : “พ่อแม่มาได้ยังไงคะ รีบเข้ามาๆ”
ที่แท้ไม่ใช่พ่อแม่ของเหมยฮัว แต่เป็นพ่อแม่ของอาหลินต่างหาก
กางเกงของทั้งสองเต็มไปด้วยโคลน ดูออกว่าตื่นมาแต่เช้า แถมโดนฝนมาด้วย ในมือก็ถือของพะรุงพะรัง
เหมยฮัวต้อนรับพ่อแม่สามีอย่างดี แต่ก็ดูออกว่าความรู้สึกของเธอไม่เหมือนตอนแรก ดูเหมือนเป็นแผนของสามี แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้
พ่อแม่แก่แล้วไม่ชินกับทุกอย่างในเมือง กินข้าวเสร็จนั่งได้ไม่นานก็ขอตัวกลับ ทั้งสองก็ไปส่งที่สถานีรถ
ขากลับ ในที่สุดเหมยฮัวก็ทนไม่ไหวถามออกมา : “ไหนคุณบอกว่าพ่อแม่ฉันจะมาไง แกล้งฉันหรอ?”
อาหลินตอบยิ้มๆ : “ที่รัก ผมขอโทษ ถ้าผมไม่ใช้วิธีนี้ คุณจะซื้ออาหารมาเยอะแบบนี้มั้ย คุณจะให้ผมไปรับพวกท่านเองที่สถานีรถมั้ย พวกท่านเป็นพ่อแม่ผม ตอนเล็กๆอะไรที่ดีที่สุดก็เก็บไว้ให้ผมกิน เคยถือร่มตากฝนไปรอผมที่หน้าโรงเรียนเหมือนกัน ….คุณเคยบอกผม พ่อแม่ของคุณก็เหมือนพ่อแม่ของผม งั้นพ่อแม่ของผมก็ควรจะเป็นพ่อแม่ของคุณด้วยไม่ใช่หรอ”
เหมยฮัวพูดไม่ออก ที่แท้สองเดือนก่อน พ่อแม่สามีเคยมาที่บ้านครั้งนึง เหมยฮัวบอกว่าอาหารในเมืองแพง แถมคนต่างจังหวัดก็เคยชินกับการกินข้าวต้มง่ายๆ เธอก็เลยไม่ซื้อกับข้าวอะไรมา พออาหลินบอกว่าจะไปรับพ่อแม่ที่สถานี เธอก็บอกว่าช่วงนี้น้ำมันแพง ให้พวกท่านนั่งรถเมล์มาเอง….
สองคนคุยกันจนถึงบ้าน อาหลินก็หันมาถามยิ้มๆ : “คุณทายซิว่าพ่อแม่ผมเอาอะไรมาฝากคุณ” เขาพูดถึงของที่อยู่ในกระสอบ : “จำได้มั้ยครั้งที่แล้วที่พ่อแม่ผมมา คุณบอกว่าคุณชอบกินพุทรา ที่บ้านผมมีอยู่สองต้น วันนี้ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง พ่อกับแม่ก็สอยผลที่สุกก่อนใครมาให้คุณถุงใหญ่”
แม้ว่าจะเป็นพุทราธรรมดา แต่พอเหมยฮัวคิดถึงพฤติกรรมของตัวเองที่ผ่านมา ก็ละอายใจและเสียใจ
แต่ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจยิ่งกว่าที่สามียังไม่รู้….
“เดือนหน้า ชวนพ่อแม่คุณมาที่บ้านนะ ฉันมีของจะให้ท่าน” อยู่ดีๆเหมยฮัวก็โพล่งขึ้นมา
“อะไรหรอ?” อาหลินถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวพอพวกท่านมา คุณก็รู้เอง” เหมยฮัวลอบยิ้มคนเดียว
ที่แท้ตอนแรกที่เหมยฮัวคิดว่าพ่อแม่เธอจะมาก็เตรียมเงินใส่ซองเป็นของขวัญไว้ให้ไม่น้อย แต่พอเห็นว่าเป็นพ่อแม่สามีก็เสียดายเลยไม่ได้ให้ไป เงินซองนี้ก็คือของที่เธอเตรียมจะให้พ่อแม่สามีครั้งหน้าที่พวกท่านมา
“คุณดูสินี่อะไร?” อยู่ดีๆอาหลินก็หยิบซองออกมาจากในกระเป๋า แล้วโบกไปมา : “พ่อแม่ผมเพิ่งขายเรพซีด เงินก้อนนี้ท่านเอามาให้เราดาวน์บ้าน”
เหมยฮัวรับซองมา แค่จับดูก็รู้ว่าเป็นเงินไม่น้อย วินาทีนั้นเธอก็จนไม่ไหวร้องไห้โฮออกมา….
การที่จะดูแลหรือปรนนิบัติต่อครอบครัวของคนรักให้เหมือนกับที่คุณทำต่อครอบครัวของคุณนั้นแม้มันจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็คือสิ่งที่พึงกระทำ แม้บางอย่างอาจจะไม่ถูกใจคุณไปบ้าง เนื่องด้วยความแตกต่างทางยุคสมัยที่ท่านเติบโตมา ก็ไม่แปลกที่อาจจะมีอะไรที่เห็นไม่ตรงกันบ้าง แต่บางครั้งพวกท่านอาจจะหวังดีกับคุณไม่ต่างจากลูกแท้ๆของท่านเอง ฉะนั้นหากไม่หนักหนาจนเกินไปก็อย่าลืมดูแลท่านให้เหมือนกับพ่อแม่ของคุณอีกคนนะคะ
loading...
ที่มา:http://th.thanaza.com/news-parents-2/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น